فرآیند بهبود شکستگی ها

ترمیم شکستگی به سه مرحله تقسیم می شود:

- مرحله التهاب

- مرحله بهبودی

- مرحله بازآرایی

مرحله التهاب

این مرحله به محض شکست استخوان آغاز می شود. دو هفته پس از آسیب، بدن شما سلول های ترمیم کننده را به محل آسیب دیده خواهد فرستاد تا بدین ترتیب پروسه بهبود شکستگی آغاز گردد. این رخداد معمولا باعث تورم ناحیه آسیب دیده می شود. در انتهای این مرحله، اتصال استخوان به بافت رشته ای مجاور آغاز شده اما با تکنیک عکسبرداری به کمک اشعه ایکس قابل مشاهده نیست.

مرحله بهبودی

پس از مرحله التهاب، مرحله بهبودی آغاز می شود. این مرحله معمولا شش هفته تا سه ماه به طول می انجامد. در ابتدای این مرحله، بدن شروع به تولید بافتی می کند که به عنوان "واحدهای سازنده" استخوان عمل می کنند. سپس در این مرحله، بدن شروع به ساخت استخوان می کند. در انتهای این مرحله، بدن با استفاده از استخوان جدید در بین فضاهای شکسته شده پلی ایجاد می کند و استخوان ترمیم می شود.

مرحله بازآرایی

زمانی که شکستگی ترمیم یافته، هنوز کار تمام نشده است. در این مرحله بدن استخوان را بازآرایی می کند تا از این طریق باعث استحکام استخوان شود، این مرحله در سال آینده خاتمه می یابد. این پروسه منجر به تولید التهاب قابل ملاحظه، تورم و درد خفیف می گردد.

انواع درمان

گچ، آتل، آویز دست، و بریس

 تمامی ابزارهای اشاره شده  جهت حفاظت ناحیه جراحی شده و یا آسیب دیده طراحی می شوند تا از این طریق امکان بهبودی فراهم گردد. پزشک شما زمان مناسب برای جدا کردن این نوع ابزار حفاظتی را تعیین خواهد کرد.   

جاانداختن باز همراه با فیکساسیون داخلی (ORIF)

با این نوع درمان، جراحی انجام می شود که در آن قطعات استخوان مجددا در محل خود قرار می گیرند (جا افتادن) و سپس به کمک پلاک های ارتوپدی و یا پیچ های فلزی در کنار یکدیگر قرار می گیرند. همچنین ممکن است از طریق وارد کردن میله هایی به درون فضای مرکزی و مغز استخوان، قطعات استخوان در کنار یکدیگر نگه داشته شوند.

فیکساسیون خارجی

در این نوع درمان، استخوان ها مجددا در محل اصلی خود قرار می گیرند و از طریق به کارگیری ابزار خارجی در کنار یکدیگر نگه داشته می شوند. در بالا و پائین محل شکستگی پین هایی قرار داده می شوند و سپس از طریق میله های فلزی در خارج از پوست به یکدیگر متصل می شوند. این ابزار یک قاب جهت نگاه داشتن استخوان ها در موقعیت مناسب به شکل پایدار است به طوری که در این شرایط استخوان ها بتوانند بهبود یابند. پس از گذشت مدت زمان مناسبی، ابزار فیکس کننده خارجی برداشته می شود. ممکن است در این شرایط نیاز به استفاده از فیکساسیون داخلی وجود داشته باشد.

کشش

کشش معمولا جهت هم تراز کردن یک یا چند استخوان از طریق کشش ملایم و مداوم استفاده می شود. نیروی کشش از طریق یک میله فلزی و وزنه های کشنده میله فلزی به استخوان انتقال می یابد. کشش اغلب به عنوان درمان اولیه و قبل از روش های درمانی دیگر مانند فیکساسیون داخلی یا خارجی استفاده می شود.

واکرها و عصاها

تمامی این ابزارها از طریق بازوها و محدود کردن وزن وارد شده به پای آسیب دیده یا افزایش سطح تعادل و امنیت به حرکت فرد آسیب دیده کمک می کنند. ابزار کمک حرکتی بر اساس توانایی شما و میزان تحمل وزن مجاز توسط عضو آسیب دیده و نیز توصیه های متخصص فیزیوتراپی انتخاب خواهند شد. وضعیت های احتمالی مربوط به تحمل وزن تعیین شده توسط پزشک ممکن است، به شکل عدم تحمل وزن، تحمل وزن به میزان جزئی یا تحمل تمام وزن بدن است.

توانبخشی

بخش اعظم بهبودی شما از آسیب های وارده خارج از بیمارستان رخ می دهد. روند بهبودی در بیمارستان آغاز می شود و در محیط های دیگر ادامه می یابد. در اغلب بیماران، توانبخشی در محیط های مختلفی و آنهم چندین ماه به طول می انجامد. در فواصل زمانی متفاوتی در دوره نقاهت و بهبودی، نیاز دارید تا زمانی را در محیط هایی مانند بیمارستان سپری کنید. در این محیط ها، خدمات درمانی متفاوت و بیشتری نسبت به بیمارستان ارائه می گردد. برخی از بیماران که پس از عمل جراحی همچنان نیازمند خدمات پزشکی هستند، ممکن است نیاز به کلینیک توانبخشی داشته باشند. در این کلینیک توانبخشی، بسیاری از متخصصین درمان شناسی، پرستاران و پزشکان وجود دارند. این افراد در زمینه بازیابی استقلال حرکتی به شما کمک خواهند کرد. همچنین ممکن است دوره ریکاوری خود را به صورت سرپایی یا در محیط خانه پشت سر بگذارید.